“… it was once obvious to me how effortlessly Hennipman had found his niche among the great economists of his day with their rich experience, extensive knowledge and established reputations.”

Jelle Zijlstra 
(De Economist, 1981)

 
Dr. Pieter Hennipman werd geboren op 12 september 1911 in Leiden en stierf op 4 juli 1994. Pieter Hennipman groeide uit tot een belezen en genuanceerde econoom. Hennipman's interesse ging uit naar de thema’s methodologie van de economie, welvaartstheorie en economische politiek. Hennipman laat op deze thema’s een imposante publicatielijst na. 
 
Na de "Tweede Openbare Handelsschool" in 1929 hebben afgerond, begon Hennipman zijn studie aan de faculteit der Handelswetenschappen aan de Gemeentelijke Universiteit van Amsterdam. Hij volgde onder andere colleges bij Herman Frijda, zijn latere promotor, en Limperg. In 1934 studeerde hij bij beide professoren af voor zijn doctoraalsexamen.
 
Op 29 april 1938, na een kort uitstapje bij de Twentsche Bank te Amsterdam en het Departement van Handel en Nijverheid, werd hij aan de gemeenteraad voorgesteld als nieuwe lector in de Staathuishoudkunde. Op 8 juli 1938 aanvaard Hennipman deze functie en bedankt hij onder andere Frijda in zijn openbare les, omdat Frijda zijn leven tijdens en na de studie buitengewoon heeft beïnvloed en hem enorm heeft gestimuleerd. In deze openbare les zegt Hennipman tegen de studenten: “…Grote inspanning en volharding zijn nodig om het doel te bereiken, doch vooral liefde voor het vak Uwer keuze is hier onontbeerlijk…”.
 
Op 9 juli 1940 promoveerde Hennipman bij Frijda cum laude op een voorlopige versie van zijn proefschrift "Economisch motief en economisch principe". In 1945 werd hij benoemd tot hoogleraar aan de Gemeentelijke Universiteit als opvolger van Frijda, die in maart 1944 in Auschwitz om het leven werd gebracht. Na de tweede wereldoorlog publiceerde Hennipman zijn volledig herschreven proefschrift uit 1940. Dit boek werd in de economische wetenschap lovend ontvangen en maakte vele tongen los. In 1973 trad Hennipman af als hoogleraar in reactie op de studenten die hem wilde voorschrijven wat hij tijdens zijn colleges zou moeten behandelen.
 
Naast de diverse functies aan de UvA trad Hennipman in 1946 toe tot de redactie van De Economist en werd redacteur-secretaris. In 1973 beëindigde Hennipman deze functie, maar hij bleef wel redactielid en publiceerde tijdens deze periode 12 artikelen in De Economist. Daarnaast heeft hij talloze boekrecencies voor De Economist geschreven waaruit zijn belezendheid en zijn kritische en creatieve blik opvalt.